Rozdział 17-Szpital

*Leon*

Szybko wsiadłem do karetki i pojechaliśmy...

/W szpitalu/

Dojechaliśmy i czekam tu już chyba ze 2 godziny, ale to tylko dla tego że muszą wyciągnąć Violi z rany kule, sprawdzić czy nie naruszyła organów, zszyć ranę, podłączyć Violettę do różnych urządzeń... Zadzwonię do jej ojca... Tak będzie najlepiej... Szybko wybrałem numer i zadzwoniłem
G: Tak słucham?
L: Dzień dobry, Leon Verdas z tej strony
G: O, cześć, co chciałeś?
L: Violetta jest w szpitalu
G: J... Jak to w... Szpitalu???
L: Jakaś dziewczyna z tego liceum w Madrycie, najpierw żeby nastraszyć Violę pobiła jej przyjaciółki, a teraz wystrzeliła do Violi...
G: O jezu... Czekaj, przylecimy z twoją matką jutro!!!
L: Dobrze...Do widzenia...
G: Do widzenia...
Schowałem telefon do kieszeni i podszedł do mnie lekarz...
-Panie Verdas, może pan iść do Violetty... Jest w śpiączce, ale powinna słyszeć co pan do niej mówi... Aha, jeszcze jedno. Jeżeli lekko rusza palcami, to znaczy że wyczuwa pana obecność...-powiedział lekarz
-Dobrze, w której leży sali?-spytałem
-W 201-odparł lekarz i poszedł. Wszedłem do sali...Były tam jeszcze jakieś dwie czy trzy kaleki w śpiączce, ale mnie interesowała tylko moja Violetta... Usiadłem obok niej i rozpocząłem moją wypowiedź:
-Violu... Ja... To moja wina... Gdyby nie to że się zagapiłem na jakiegoś głupiego psa... To byś tu nie leżała... Miały to być wakacje naszych marzeń, a... Są to wakacje naszych koszmarów... Ale gdyby nie ta suka... Ja... Znajdę ją.... Ja... Ja kocham tylko ciebie i... I chcę być z tobą już na zawsze... Moje ulubione miejsce na ziemi jest przy tobie...-rozpłakałem się... Nawet nie wiem kiedy zasnąłem...

/Następnego dnia; 12:21/

Moja mama i German zaraz tu będą... Co ja powiem ojcu Violi? Popatrzyłem się na nią... Taka bezbronna... Poruszyła palcami... Przynajmniej wiem, że wyczuwa moją obecność... Złapałem jej rękę... Do sali weszła moja mama i ojciec Violetty. Wstałem i wyszliśmy na korytarz
-Ja... Ja przepraszam...-powiedziałem do Germana
-Ale za co ty mnie przepraszasz?-odparł
-Za to że nie obroniłem Violetty przed tą szmatą...
-Leon, byłeś zdezorientowany... Miałeś prawo...-wtrąciła się moja mama
-To prawda...-potwierdził German
-Aha... Leon... Mamy jeszcze jedną sprawę...-zaczęła moja mama
-Tak?
-Wiesz, lepiej będzie jak zamieszkasz z Violettą-powiedział tata Violi
-Ja?
-Tak, ty Leon, a widzisz tu innego chłopaka Violetty?-moja mama czasem na serio umie wkurzyć... Na przykład teraz...
-Macie już kupiony dom... Poprawka... Willę...-odparł German
-No... No dobra...-zgodziłem się

/Tydzień później/

Poszedłem na dół po kawę... Lekarze badali Violę... Wjechałem windą na górę i usiadłem w poczekalni. Podszedł do mnie lekarz
-Violetta się obudziła, może pan do niej iść...-powiedział lekarz i sobie poszedł. Ja poszedłem... Poprawka... Pogalopowałem do Violetty...
-Leon?-zapytała słabym głosem
-Tak Violu, spokojnie...-odparłem i usiadłem obok niej
-Przytul mnie...-powiedziała Viola
-Dobrze...-przytuliłem ją, a ona przyłożyła mi twarz do klatki piersiowej
-Kocham Cię...
-Ja Ciebie też...
-Leon... To nie jest twoja wina...-zaczęła
-Jest... Nie wybaczę sobie tego
-Przestań... To jest wina tej... Tej... Tej szmaty...-rozpłakała się
-Już... Ciii...-uciszałem ją i kołysałem
-Ja się jej boję nadal...-odparła
-Nie bój się... A wiesz że mamy razem zamieszkać?-zmiana tematu zawsze działa
-Jak razem... Sami?
-Tak, nasi rodzice tak zdecydowali... No chyba że nie chcesz...
-Leon, nie gadaj głupot, jasne że chcę... Tylko przy tobie czuję się bezpieczna...



----------------------------------------------------------------------------------
No i jest rozdział 17... Może dzisiaj będzie jeszcze jeden... Bardzo proszę o komcie i macie mało czasu na OS!!!
Ni<3